Я імкнуся... Я песьняй гару...
Бачу, цяжка ўзьняцца ўгару, -
Час прыгожае пер'е скубе...
I няма - ні сяброў, ні цябе.
Мабыць сёньня я ў цемры густой
Каўтануў чамярыцы настой.
У грудзёх гэтак моцна пячэ,
I, як труць, успаміны яшчэ:
Недапітая чарка віна,
Незабытая сварка адна.
Жах вайны... Разбурэньне. Разгром.
I трагічна пакінуты дом.
|
|
